poniedziałek, 7 sierpnia 2017

Zapłotek

 W Ostoi niemal wszystko ma swoją nazwę. Piaszczyste wzniesienie za furtką od strony rzeki to Zajęcza Górka, a długi pas wzdłuż płotu pod brzozami to Lotnisko. Dziś swoje imię otrzymał ogródek na Zajęczej Górce - z racji tego, że jest za płotem podwórka, oraz ma swój własny "płot", został Zapłotkiem. Dzięki posiadaniu własnej nazwy, łatwiej będzie objaśniać, o które miejsce w Ostoi chodzi, miejscowym i przyjezdnym. Zapłotek, a ściślej ostatnia jego nieurządzona część, otrzymał niewielką dawkę kompostu liściowego oraz siana, bez wykładania kartonami. Zobaczymy, czy trawy zdołają w takich warunkach odrosnąć. Jeśli tak się stanie, nie ma problemu - siano na bok, i do kosy! A potem się "wykartonuje" i przykryje ponownie sianem. Jeśli natomiast nie odrosną, to .. tym lepiej.

W największy żar południowy staram się wybierać prace w cieniu. Po zeszłotygodniowych porządkach w piwnicy, teraz przyszła pora na szopę. W szopie  gratów pod sufit i bałagan nieziemski, dach już nieco przecieka, krótko mówiąc Sodoma i Gomora. Jednakże, wszystkiego bym się spodziewał, ale nie takiej ilości jaj bezskorupowych ślimaków. Pomrowy urządziły sobie z szopy porodówkę, ich jaja są praktycznie pod każdą rzeczą leżącą na podłodze. Ślimacze żłobki otrzymały nakaz natychmiastowej eksmisji do lasu, choć niektórzy twierdzą, że jaja takie smakują jak kawior, to jakoś nie miałem chęci próbować.

 Przed wieczorem wróciłem na Zapłotek celem dokończenia ogrodzenia. No bo cóż, bez ogrodzenia szanse wychodowania czegokolwiek na Zajęczej Górce, gdzie ów Zapłotek się mieści, są zerowe. A wiecie przez kogo? Tak, oczywiście przez zające. Wczoraj jeden znowu wdarł się na podwórko po nocy, wpadł w pozostawione do umycia wielodoniczki, narobił hałasu i zbiegł w panice. Na Zajęczej Górce natomiast, czują się one jak u siebie w domu. Rolka siatki plastikowej nie domknęła obwodu (jak zwykle niemal wszystko w ogrodzie robię bez pomiarów, czyli na tak zwane Bolka Oko), postanowiłem więc, że Zapłotek otrzyma .. płotek, zrobiny z tego, co znajdę w odległości 20 kroków od Zapłotka. I tak oto stanął płotek drewniany, z furteczką a jakże, z sosnowych żerdek i patyków. Gdybym miał moce przerobowe, od razu cały Zapłotek bym tak obtańcował, rezygnując z siatki, ale na razie nie ma na to szans, doba ma tylko tyle godzin, ile ma. Rzutem na taśmę dodałem do płotka domek dla ptaszków, i na razie temat uważam za zamknięty.

 A na pierwszej zapłotkowej części, przygotowanej temu kilka tygodni, wykiełkowały fasole i mają się dobrze. Miałem oczywiście nic tam nie uprawiać do przyszłego roku, ale nie byłbym sobą, gdybym kilku nasion nie wetknął, eksperymentalnie. No i z dwunastu osiem wykiełkowało, i wydaje się mieć dobrze na tej rozgrzanej słońcem górze piachu, absolutnie bez podlewania i jakiejkolwiek innej troski. Gorzej, że widać ślady obecności ślimaczej, co jest ewenementem na Zajęczej Górce, no ale to pewnie efekt uboczny mokrej wiosny i ściółki z łąkowego sianka.

 W innym miejscu zupełnie, koło kompostownika, znajduję kolejne jaja pomrowów, a w nich o ile mnie wzrok nie myli, widać już małe ślimory. Te też otrzymują nakaz eksmisji, lądują w zaroślach nad rzeką, gdzie wilgoć i cień powinny pozwolić im przetrwać. Coraz mocniej główkuję, jak tu by zwabić jeża do Ostoi, bo zasadniczo nie widuję jeży w okolicy. Myślę, że na podwórku czułby się dobrze i byłby sporym wsparciem dla ptaków, płazów i gadów zamieszkujących Ostoję. Póki jednak jeża nie ma, wychodzę co wieczór z latarką, zbieram skrzętnie ślimaki z kostek słomy i eksmituję do lasu.

Dzisiejszy poranek był pierwszym wyraźnie chłodnym od wielu dni, pora więc zacząć przygotowania do zimy. Tak, tak, do zimy, w początku sierpnia. Niektóre działania dobrze zacząć już, a jednym z nich jest przygotowanie hodowli dżdżownic do przezimowania. Teraz zamieszkują one duży, osiemsetlitrowy kompostownik, ale gdy zima będzie sroga, większość z nich nie przeżyje. Zapewniam więc części z nich lokum na zimę, w postaci małej "farmy dżdżownic" zwanej też wermikomopstownikiem, którą przed nadejściem mrozów zabiorę do domu. Na razie farma musi nabrać rozpędu, czyli w świeżym podłożu muszą rozwinąć się bakterie. Szykuję wszystko, i wstawiam do piwnicy, zajrzę do farmy za dwa tygodnie i wtedy też może dodam pierwsze dżdżownice. Kończąc te prace, uporczywie powracam myślami do Zapłotka ... a może coś jeszcze tam w tym roku posadzić?

3 komentarze:

  1. U nas dżdżownice kalifornijskie bardzo ładnie przezywają zimy w kompoście, ale takim bezpośrednio na ziemi. Mogą się wtedy zagrzebać głęboko i mróz im nie straszny. Tym bardziej, że pryzma jesienią jest potężna, z powodu wszystkich resztek rzucanych tam przez całe lato.

    OdpowiedzUsuń
  2. Nazwy różnych części ogrodu to i moja praktyka. W tym roku kilka nowych grządek dostały nazwę Niwy.
    Pozdrawiam. Edyta

    OdpowiedzUsuń
  3. Kolega przez przypadek przed samym przejściem dla pieszych na osiedlu zdeptał pomrowa. Później widziałem że inne pomrowy pożywiały się zwłokami tego pierwszego, a ludzie je niechcący rozdeptywali w tym często uczęszczanym miejscu i kolejne ślimaki miały coraz więcej do jedzenia. Po pewnym czasie doszło do takiej sytuacji, że przed przejściem dla pieszych było aż ślisko od rozdeptanych ślimaków. Może to jest rozwiązanie.

    OdpowiedzUsuń