Nie minęło jednak więcej niż kilka dni, a przyszedł, jak mawiała Pani Frał, armagiedon, z nocnymi temperaturami poniżej minus pięciu stopni, co zaskutkowało tym, że znaczna część kwiecia dostała w tyłek, a przy okazji i innym się dostało. Najbardziej widoczne są przemrożenia robinii akacjowej, drzewa te obecnie wyglądają jak siedem nieszczęść, jest jednak nadzieja, że przeżyją, ale miodu akacjowego raczej w tym roku nie będzie. Bardzo źle wyglądają orzechy włoskie, kiwi i morwy, zresztą, popatrzcie sami.
Z doświadczenia wiem, że to, co na zdjęciach wszystko sczernieje i opadnie, a wtedy zacznie się oczekiwanie na wynik rosyjskiej ruletki - odbije, czy nie odbije?
Na szczęście, cała gama roślin z takich kwietniowych przymrozków nie robi sobie nic - rosną, a nawet dalej kwitną, jakgdybynigdynic :)
Bardziej szczegółowe oględziny ujawniają, że ostateczny obraz strat ukaże się dopiero za jakiś czas. Widać, że ucierpiała także winorośl, w okropnym stanie są drzewa miododajne takie jak ewodia, ale czy to już ich kres, czy też jedynie ten rok trzeba zapisać na straty - to się okaże. Dobrze, że jest teraz ogrom zielska do jedzenia i do suszenia, to trochę osładza ogólną ocenę tego kwietnia.
Na łące kwietnej oddzielającej ogród leśny od stawu, przy tej zwariowanej pogodzie, za kwitnienie bierze się arcydzięgiel litwor, chcąc się chyba popisać i pokazać swój góralski charakter. Oby żadne pogody mu nie zaszkodziły, wtedy moje pragnienie, że na stałe zadomowi się w Ostoi, wypełnią się.
Tymczasem pod dachem, miło, ciepło i przyjemnie, czas upływa na sianiu pomidorów, pikowaniu bazylii i zachwytami nad systemem korzeniowym marka kucmerki. Dni są wypełnione po brzegi, jak to w kwietniu, czego i Wam życzę. Oby tylko pogodowe anomalie nie zniweczyły kwietniowych starań, uda się odrobić wszelkie straty z tego zwariowanego miesiąca ... Trzymajcie kciuki, aby tak było!
